Θάλασσά μου!...

Ψυχή μου είσαι συ

μία στάλα στον ωκεανό... οι χαμένες αγνότητες

ένας ωκεανός ολόκληρος... οι αγνότητες προς ανακάλυψη...

Θάλασσά μου!...

σάρκα της σάρκας μου, σώμα του σώματός μου

υγρό στοιχείο ρέεις στο μεγαλύτερο χώρο του είναι μου

συ συγχωρείς τις αμαρτίες μου

συ γιατρεύεις τα νοσήματά μου

πόσο σε ξέχασα!

πόσο σε θέλω!

Να ρουφήξεις τον όλεθρο

που ο νους μας τυραννικά έχει πλάσσει...

να εξαγνίσεις το είναι μας

που όλο και παραπαίει...

Βάρκα, καρδιά μου!...

πάρε με στο ταξίδι σου

πεινάω, διψάω... τα νέα λημέρια αποκάλυψέ μου

ο φόβος, ο πόνος είναι εμπόδια προς υπέρβαση

τολμώ αληθινούς κινδύνους ν' αντιμετωπίσω

το σκοτεινό, το μυστήριο

για να φθάσω το ποθητό

την αρμονία του σώματος με το νου

την αρμονία του εγώ με το άλλο

το άλλο στο μέσα μου και στο δικό σου

στο διπλανό, στο λίγο πιο πέρα, στο άπειρο

στη θάλασσα του Οδυσσέα

στο φως του Ορφέα

------------